عصر غربت لاله هاست ،اینجا کسی دیگر از شهیدان نمی گوید.

از آنان که تلاطمی هستند در این دنیای سرد وسکوت

پلاکهایتان را که تا دیروز نشانی از شما بود امروز گمنام مانده است .

کسی دیگر به سراغ سربندهایتان نمی رود و دیگر کسی نیست که در

وصف گلهای لاله شاعرانه ترین احساسش را بسراید و بگوید

چرا لاله آنقدرسرخ است !!

چرا کسی دیگر نمی پرسد مزار حمید ومهدی باکری کجاست ؟؟؟

چراوقتی گفتند :یک گردان که همگی سربند یا حسین (ع) بسته بودند

شهید شدند.کسی تعجب نکرد.

.چرا وقتی گفتند:تنی معبر عبور مین دیگران  شد

شانه ای نلرزید   .      

چرا نمی دانیم شیمیائی چیست وزخم شیمیائی چقدر دردناک است 

وچطور می شود یک عمر با درد زیست

نمی دانم چرا کسی نپرسید خرمشهر چطور آزاد شد؟؟!!

ما ماندیم تا امروز از آنان بگوییم

و فریاد برآوریم « ما از این گردنه آسان نگذشتیم ای قوم »

ما ماندیم که نه یک هفته بلکه سالهای سال از آنان بگوییم

.... چرا که خون آنان است که می تپد .

و یادمان نرود که اگر امروز در آسایش زندگی می کنیم مدیون آنانیم .

مدیون حماسه هایی که آنان آفریدند .

یادمان نرود که ما هنوز باید جواب بدهیم که :

بعد از شهدا چه کردیم . بعد از شهدا چه کردیم ...................

"شهید"

دنیا مشتش را باز کرد.

تو گل بودی،

من پوچ.

...

خدا تو را برد

و زمان مرا...

 « روحشان شاد ویادشان گرامی باد»

ارادتمند منصوری